Stronę podesłała mi przjaciółka z dopiskiem: "znalezione na zagranicznych blogach"... a ja się zachwyciłam. Choć swiadomość istnienia takich zjawisk estetycznych miałam, to zrobiło mi się jakoś ciepło na sercu. Ucieszyło mnie , iż zachwyty nad rodzimą ludowszczyzną są międzynarodowe, a nie jedynie regionalne .
Jak zwykle w takich chwilach w głowie pojawia się truizm, ale uzasadniony.
Cudze chwalicie...swego nie znacie.
Przechadzając się po zakątkach WROCŁAWSKIEGO STAREGO MIASTA, lubię odwiedzać różne "ciemne" zakamarki, ukryte za wyremontowanymi fasadami kamienic. Zaglądam, a tam...zapomniany świat. Krajobraz przypominający kadry z filmów katastroficznych. Wtedy przyszła kolejna refleksja, ale smutna, która przytłumiła nieco zachwyty Zalipiem. Pojawiło się pytanie : czy możemy zachwycić jeszcze czymś więcej? Czy już na zawsze Cepelia i staropolskie zwyczaje będą naszą narodową wizytówką jak za czasów PRL- u?
źródło zdjęcia: http://www.studiogblog.com/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz